ศรแห่งเพลิง
ทั้งโดนย่ำเหยียบซ้ำและเมินใส่ เช่นดอกไม้เหี่ยวเฉาที่ไร้นาม
เหมือนดั่งนกปีกหล้าบินร่วงลง หวังแต่ลมให้พัดมาช่วยบิน
ภาวนากี่ครั้งมันก็มา ไม่อาจพ้นภัยร้ายที่ย่างกราย
โลกเลวร้ายหากว่าจะเริ่มเปลี่ยน ก็จงลุกมาสู้ดูซักที
กุมพลังที่มีและก้าวให้ผ่าน
ใครหัวเราะ อย่าไปมอง อย่าไปแคร์ ปล่อยมันไป
ทนขังเหมือนอยู่คอกฟาร์มเฝ้ารอถูกกิน
กลายเป็นดั่งหมาป่ายังจะดีกว่า
กำมือที่มีอยู่ ลุยไปทั่วหนแห่ง ระเบิดข้างในที่ซ่อนมันออกมา
หากว่าร่างกายถูกตรึงเต็มด้วยความหวั่น ก็อย่าได้กลัวและพุ่งใส่ ฆ่ามัน !จนเพลิงเริ่มครุกกรุ่น ยิงไปให้ร่างหลุด เอาให้ข้างในมันร้อนจนละลาย
เตรียมยิงศรในมือไปยังที่ต้องการ ทำลายด้วยศรแห่งเพลิง
